lunes, 5 de abril de 2010

Ovidio Murguía de Castro

Ovidio Murguía de Castro nace no pazo da Ermida en Lestrobe (Dodro) en 1871 froito do matrimonio da poetisa Rosalía de Castro e do intelectual galeguista Manuel Murguía. Ós 14 anos queda orfo de nai, algo que terá unha gran importancia na pintura.
Comeza pintando en Santiago de Compostela, na Real Sociedade Económica de Amigos do País, na que estaba como profesor José Fenollera. En 1895 trasladase a Madrid, pero non segue os camiños habituais para facer carreira de pintor oficial, ó non ingresar na Real Academia de Bellas Artes de San Fernando e tampouco solicitar pensións para Roma, algo que naquel momento era imprescindible. Asiste a tertulias literarias e relaciónase con artistas grazas ó seu parente Alejandro Pérez Lugín que o acolle na súa casa. Tamén sae ó campo a pintar paisaxes ó natural e acode con frecuencia ó Museo do Prado a realizar copias dos grandes mestres para exercitarse na pintura.
Despois dun tempo adicado a realizar escenas de xénero e decoracións murais para os palacios de políticos influíntes, a desgusto, por influencia de seu pai, decide vivir alegremente, unha vida bohemia, que non lle será tolerada pola súa saúde precaria. Finalmente falece prematuramente de tuberculose en 1900, o que fixo que fose encadrado na denominada Xeración Doente galega. En vida concurríu a algunhas exposicións, pero non puido crear unha gran obra pola súa morte temperá.