Comeza pintando en Santiago de Compostela, na Real Sociedade Económica de Amigos do País, na que estaba como profesor José Fenollera. En 1895 trasladase a Madrid, pero non segue os camiños habituais para facer carreira de pintor oficial, ó non ingresar na Real Academia de Bellas Artes de San Fernando e tampouco solicitar pensións para Roma, algo que naquel momento era imprescindible. Asiste a tertulias literarias e relaciónase con artistas grazas ó seu parente Alejandro Pérez Lugín que o acolle na súa casa. Tamén sae ó campo a pintar paisaxes ó natural e acode con frecuencia ó Museo do Prado a realizar copias dos grandes mestres para exercitarse na pintura.
Despois dun tempo adicado a realizar escenas de xénero e decoracións murais para os palacios de políticos influíntes, a desgusto, por influencia de seu pai, decide vivir alegremente, unha vida bohemia, que non lle será tolerada pola súa saúde precaria. Finalmente falece prematuramente de tuberculose en 1900, o que fixo que fose encadrado na denominada Xeración Doente galega. En vida concurríu a algunhas exposicións, pero non puido crear unha gran obra pola súa morte temperá.
